Pengarang :
-
Penerbit :
Karunia Jaya Surabaya
Tahun
terbit :
-
Ana sawijine wektu nalikane kerajaan pajajaran kanthi raja
prabu silihwangi annduweni cerita kang bungah ake marang sa kabehe. Singkat
cerito prabu silihwangi angnduweni keturunan saka permaisuri kang awujud bocah
wadon kanthi jeneng putri larakadhita kang tegese wong wadon kang ayu. Sawise
putri kadhita nambah umur lan katon bocah wadon kang ayu soho welas asih marang
sepodo podo. Poro selir ngeroso iri lan wedi yen piyambak e podho kasisihno
saka welasane prabu silihwangi. Para selir mau padha rembugan kanggo anggawe
ciloko permaisuri lan putrine yaiku putri larakadhita.
Putri larakadhita lan ibune digawe
santed saka para selir prabu silihwangi kanthi wujud lara kulit ana ing
sakabehe awak. Prabusilihwangi akhire ngusir putri larakadhita lan ibu e saka
kraton kerajaan pajajaran marga khawatir yen penyakite dadi nyebar lan nular.
Putri larakadhita lan ibu tindhak tanpa ana tujuano kang jelas.permaisuri
tilarndunyo ono ing pengembaraan sawemtara putri larakadhita ngelanjutake
lakune menyang sisih kidul nganti teko gunung ing pinggir segoro. Amarga kesel
banget putri larakadhita ngasu lan keturon ana ing gunung pnggiran segoro.
Piyambak e pun mimpi ketemu karo wong suci sing maringi pitutur supaya putri
ngeresiki awak e dening nyemplung menyang segoro kanggo njaluk maraske awak e saka penyakit,
uga mulihake rupa ayune. Saha kanggo ndueni kekuatan ampuh kanggo mbales wong
kang anggowo uripe sengsoro
Nalika tangi tanpa mangu putri
larakadhita langsung ambyur menyang tengah segoro kanthi ombak kang gede.
Ngimpi dadi kasunyatan. Sakliane mbalik mane fisik ayune putri larakadhita uga
diwenehi kakuwasan adhi kodrati lan pati. Nanging putri kudu tetep mbaurekso
ana segoro kidul. Wiwit iku banjur diarani minangka nyirara kidul nganti saiki
PEPILING : dadi wong ora oleh gampang iri marang liyane
Tidak ada komentar:
Posting Komentar